Bu aralar burnumda 3 yıl önce aldığım kokular var, gözlerimi kapadığımda buraya beni yavaş yavaş alıştıran bütün güzel anılarım geliyor tam zihnimin dibine. tedirginliklerimin yerini artık yaklaşan bu hüzünlü sondan kaçışın olmadıgı fikri almaya başladı.
Aslında hep bu yüzden değilmiydi yaşadığım bütün güzel günlerimin uykulu zamanlarından hemen birkac dakika önce içimi bir hüzün sarması... Hep farkındaydım aslında, o zamanlar ben bile gereksiz görmüştüm bu uyku öncesi göz yaşarmalarını. 3 yıl önce bugunler de içimdeki o masmavi gökyüzünde şu sıralar yağmur yüklü kara bulutlar hakim, oysa ben en çok parçalı bulutlu havaları severim, biraz güneş biraz gölge ama hep gri...
Artık kafamda yeni soru işaretleri belirecek hemde her zamankilerden çok daha büyük puntoda, özlemlerimin korkusu sardı şimdiden yüreğimi. Yalnızlığımı paylaştığım dostlarım, dinlediğim şarkılarda başrole koyacağım eski aşklarım, hepsinden uzaklara gitmenin sancısı o güne yaklaşmanın acısından çok daha az...
VEDA ETMEYE DEVAM EDİYORUM...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder