Hayatımın sonbaharları hep huzur verdi bana, yalnız değildim herşey benim gibiydi, bazen yapraklarını döken ağaclara benzettim kendimi, bazen göç eden kuşlarda gördüm bir yanımı, en güneşli sabahlarda bedenimi sarsan; tenimi, yüreğim gibi üşüten, üstümdekilere sımsıkı sarılmamı sağlayan rüzgar, tanıdığım bazı insanlara benzerdi... Beni her şeye rağmen yalnızlığa razı ederdi sonbaharlar, isyanlarımı dindiren mevsimim...
birihtimaldi
21 Eylül 2011 Çarşamba
Senin gelip yanlızlığıma eşlik ettiğin zamanlarda, hep tek başıma kalacağım zamanları düşünmek benim kuruntum mu yoksa kaderimmi anlamak zordu, mutluluğun tadına varmak bu kadar zor mu... Bu kadar acemi olmaya isyanım, tedirgin olmamın karanlığında sonsuz mutluluğu görememek tünelin sonunda, ne acı vericidir bi bilsen,,,
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder