DÜNYA YAVAŞ DÖNER BAZEN...

Günler geçip giderken dönüp arkana baktığında göremiyorsan yakın bir zamanı, gözlerini kısıp daha uzaklara bakman gerekiyorsa eğer. Bil ki o gece de sabahlar, uykuya saatlerce dalamayıp yatakta dönüp duracağın kadar uzaktır işte.
              Kimselerin bilmediği şeyleri, belli mi olur(!) Bilmek isteyenler olur da çıkarsa, anlatmaya bile üşeniyorsan, küçücük bir ‘BOŞVER’ e sayfalarca anlamlar sığdırmaya çalışıyorsan eğer uyumaya çalışma bu gece de. Aç seni uyuyamadığın zamanlarda,  zaman makinesini bulmuş gibi hissettiren şarkıyı. Gitmek istediğin kadar uzağa git, orda kalmak istediğin kadar fazla dinle, defalarca dinle.
             Merak etme şarkı bitecek sabah olacak ve yapmak zorunda olduğun hiçbir şeye geç kalmayacaksın…   

RENGi VARDI YÜREĞiMiN...

        Halimi hatırımı soranlar olursa iyiyim elbet iyiliğime üzüleceklere inat… Bana unutturulan unutmaya mecbur bırakılan ne varsa öyle bir unuturum ki sen dahil, sen şüphe edersin varlığından…
        Eskiden sevdiğim maviler vardı benim, maviyi sevdirenler vardı. Sahi renkleri o öğretti bana… O bana mavi geldikçe ben ona beyaz geldim, sarı mutluluk geldim, yeşil huzur geldim, kırmızı çare geldim, geldim, geldim ya da sadece gelmek istedim o izin verdiğince…
        Sonra aynı eller aynı ağızlar siyahı hediye ettiler bana… Düşünmeden onu da kabul ettim kendi karanlığıma, benim verdiğim tüm beyazları siyaha boyamak ne de kolay gelmişti ona… Ama yinede hala sarıp sakladığım kilitlediğim, beyazlarım varken benim, hiç üşenmedi onları da siyaha boyadı, benim kilitleri açtığım ilk ‘zaman’da… İşte o ‘zaman’ ki büyüdüm bir yaş daha yüreğimde bir çentik daha aşka…

RÜYALAR

        Koktum ama kaçamadım rüyamda uçurumdan düşmekten, uykuma yenildim… Ne kadar büyük pişmanlıklar aptallıklar varsa hayatımızda hepsi bu yenilginin sonucu değil midir aslında?
        Kaçmak istersin kaçamazsın, söylememek istersin söylersin, gitmek istersin gidemezsin, kalmak istersin kalamazsın yani ne istersen bazen o istediğini aksiyle aldatmak değil midir uykumuza yenildiğimiz o anların en anlamsız, en gereksiz, en acımasız, en pişman olunası sonuçları?
        Sonra sızarsın bir köşede en rahatsız şekilde ama bu defa uyandığında boynun değil kalbin tutulur, sağa sola oynatamazsın öylece bir yere çevirir kalırsın işte.
        Bedenlerin hunharca sergilendiği AVM’lerde, kalplerin dengesizce inip çıktığı yürüyen merdivenlerinde masum sevinçlerini geçiştiren küçük çocuklar gibiydim… Böyleydi benim gerçeğim; rüyalarımın en tersi, tam tersi, en yüksek uçurumlusu…

BAZEN HERŞEYİN DEĞİŞİR...

        Bir gece soğuk bir şehirde bırakıp geldim anılarımı sevinçlerimi pişmanlıklarımı dostlarımı. Bırakırken tutunduğum her şeyi, bir yandan da daha karanlık gecelere, fırtınalı havalara, dar sokaklara merhaba dedim bedenimin üstünde taşıdığım çaresiz ifadeyle... Uzun geceler düşünmekten baş ağrıları hediye etti bana bu yeni şehir...
        Anlamaya çalışıyorum bir yandan kurulan uzun ama boş cümleleri, inanmaya... Bir yandan da kendimi ikna etmeye çalışıyorum gördüğüm siyahın beyaz olduğuna...

BAZEN VEDA EDERSİN...

        Yol çizgileri bu defa daha saygısızdı, daha hızlıydı. Sanki beni; sevdiğim, alıştığım her şeyden ayırmanın keyfini sürüyordu hiç çekinmeden gözlerimin önünde.
        Sevmem ben otobüs yolculuğunu. Hayat verdiklerini geri alıyordu bu defa oturduğum o cam kenarı otobüs koltuğunda. Hiç bir zaman rahat edemediğim o koltuk bu defa çok daha rahatsızdı, ne tarafa dönsem anılarıma batıyordu bir yeri...
        Yolum uzun ama geceler daha da uzun bundan sonra. Uyku kaçıran anılarım var artık, belki de tekrar kavuşmak imkansız... Hayallerimin özneleri artık bana daha uzak. Bundan sonra aynı şehrin kaldırımlarını ve toplu taşıma araçlarını kullanmıyoruz. Artık bir istek mesafesinden çok daha uzağız birbirimize; başka şehirler başka iklimler başka sıradağlar var aramızda...
        Bundan sonra başka kaygılarım var benim, yeni alışkanlıklar lazım bana. Artık başka figüranları var benim filmimin. Tercih yapmaya devam ediyorum anlayacağın, beni mutlu ediceğini umarak

KÜÇÜK ZAMANLAR

        Bazen gec kalmışlıklar çöker yüreğine, yaşanmamışlıklar sıkar boğazını… Uzun zamanlara sığmayanlar bazen küçücük bir ana sıkışır. Onların güzelliği bir anda olmasında zaten; tıpkı yıldız kayması gibi, kadaraja bir anda giren o güzel fotoğraflar gibi, şaire ansızın gelen ilham gibi…
        Sonrasını düşünmeden o anın güzelliğine bırakmak istersin kendini bu defa da yetiştirememe telasına kapılırsın. O telaş ta ne hoş gelir insana, telaşlandıran bu kadar güzelken...
        İşte böyledir küçük zamanların büyük mutlulukları... Hem senindir hem hiç bir zaman senin olmamıştır, hem yanındadır hem hiç sana gelmemiştir, hem mutlusundur hem sadece mutlu olmayı istemişsindir... Böyledir küçük zamanlar, ellerinin arasından kayıp; zihnin ortasından gecip giderler sonrada seni hiç hatırlamazlar bile...

İNANIRSIN BAZEN...

        Değişmek istersin, ama biri çıkar tekrar fikrini değiştirir... yine inanmak istediğin şeyler onun yalanları olur, suçu yok ben istedim ondan yalanlarını. Onun bana vereceği tek şey yalanlarıyken sevgisini istemem yüzsüzlüktü...
        Yine hayallerim kalır geriye, yine pişmanlıklarım avutur beni ''ben demiştim'' derler karşımda dimdik. ben onu değil yalanlarını sevdim. İçimde hediyesi olan büyük boşluğu yalanlarıyla doldurdum tıka basa.