Hayatımın sonbaharları hep huzur verdi bana, yalnız değildim herşey benim gibiydi, bazen yapraklarını döken ağaclara benzettim kendimi, bazen göç eden kuşlarda gördüm bir yanımı, en güneşli sabahlarda bedenimi sarsan; tenimi, yüreğim gibi üşüten, üstümdekilere sımsıkı sarılmamı sağlayan rüzgar, tanıdığım bazı insanlara benzerdi... Beni her şeye rağmen yalnızlığa razı ederdi sonbaharlar, isyanlarımı dindiren mevsimim...
birihtimaldi
9 Temmuz 2012 Pazartesi
İNANIRSIN BAZEN...
Değişmek istersin, ama biri çıkar tekrar fikrini değiştirir... yine inanmak istediğin şeyler onun yalanları olur, suçu yok ben istedim ondan yalanlarını. Onun bana vereceği tek şey yalanlarıyken sevgisini istemem yüzsüzlüktü...
Yine hayallerim kalır geriye, yine pişmanlıklarım avutur beni ''ben demiştim'' derler karşımda dimdik. ben onu değil yalanlarını sevdim. İçimde hediyesi olan büyük boşluğu yalanlarıyla doldurdum tıka basa.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder