Hayatımın sonbaharları hep huzur verdi bana, yalnız değildim herşey benim gibiydi, bazen yapraklarını döken ağaclara benzettim kendimi, bazen göç eden kuşlarda gördüm bir yanımı, en güneşli sabahlarda bedenimi sarsan; tenimi, yüreğim gibi üşüten, üstümdekilere sımsıkı sarılmamı sağlayan rüzgar, tanıdığım bazı insanlara benzerdi... Beni her şeye rağmen yalnızlığa razı ederdi sonbaharlar, isyanlarımı dindiren mevsimim...
birihtimaldi
26 Mayıs 2012 Cumartesi
GÜNLERDEN GECELER...
Herşey çok belirsiz, hayatın getireceklerini düşünmekten getirdiklerinin farkına varamıyorum. Aklımda sürekli hızlı geçen yıllarımın kırıntıları. Nasıl geldiğimi nasıl büyüdüğümü hatırlıyorum bazen gülümsüyorum, bazen pişman oluyorum keşke diyorum, bazen de ümit ediyorum ama yüzsüzce değil hak ettiğim kadarını istiyorum.
Hayatımın gerçekleri mi beni üzen yoksa gerçekleşmeyen umutlarım mı? Cevap bulmak zor ama katlanılan sonuçlar aynı; uzun geceler, aynı şarkılar, farklı insanlar... Sonra sabah ediyorum ama umutlarım hala gece. Güneşimi arıyorum gücüm yettiğince...
Dakikalar geçmediği şu zamanlarımda senelerin nası geçtiğine tüm şaşkınlığım. İçimdeki kaptanın rotası belirsiz bugünlerde dümeni nereye çevirdiğinin farkında değil o da. Ya keşfedilmemiş kirlenmemiş bir adaya yada bir buz dağına...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder